Ik ben weer in Nederland!
Ik ben er weer! Zo raar om weer in Nederland te zijn, maar fijn om iedereen binnenkort weer te zien en te spreken.
Ik ben bereikbaar op mijn thuistelefoon 020-7793244, heb (vooralsnog :-)) geen mobiele telefoon en mijn internet thuis werkt nog niet ...
Nog maar een paar weekjes ...
Een jaar geleden was ikdruk bezig met de voorbereidingen voor mijn grote vertrek naar Tanzania en nu heb iknog maar een paar weken hier en dan ga ik weer terug naar Nederland! Zo raar, maar tegelijkertijd ook weer fijn om iedereen weer in het echt te zien en te spreken, maar wat zie ik er nu al tegenop om iedereen hier gedag te zeggen.
Maar goed, ik ben nu in Arusha. Ben afgelopen maandag hier aangekomen en het was Nane Nane, public holiday, te druk op de weg, mega chaos, dus kon nergens naar toe, niet naar mijn familie in Njiro en zeker niet naar Shalom Center. Ben dus pas dinsdag naar Shalom Center gegaan. Het gaat zo goed met de kids, miste Angel wel, want die woontniet meer in Shalom Center. Angel woont nu tijdelijk (totdat ze 6 is en naar Government School moet)in een weeshuis met allemaal kindjes van haar eigen leeftijd, heb haar ook bezocht en ze heeft het zo goed! Echt leuk om te zien. Ze zit nu op preschool en heeft vriendjes en vriendinnetjes.
Mijn familie in Njiro was ook zo blij me te zien en ik hun ook, wilde aan het eind van de dag weer naar mijn hotel, maar ik MOEST blijven eten. Zo gastvrij zijn de mensen hier! Ik wilde zoveel dingen doen in Arusha, maar heb uiteindelijk lekker rustig aan gedaan. De maanden juni en juli waren zo druk in Mangapwani, continue vrijwilligers, helemaal leuk, maar heel veel werk en de Health Fair ook. Maar wat een succes! Daarover later meer. Brenda is ook in Arusha dus we hebben ook samen geshopt en lekker gegeten. Ookheel veel met Shalom Center gesproken over de toekomst en aan mijn stichting gewerkt.Wauw, nu alweer 1 jaar geleden dat de stichting officieel werd opgericht! En al zoveel dingen kunnen doen!
Ik vlieg vanmiddag weer terug naar Zanzibar. Fijn weer naar wat warmere temperaturen. Het is hier gewoon KOUD! 12 graden overdag en bewolkt, het zonnetje komt pas om een uur of 2 tevoorschijn en dan begint het een beetje aangenaam te worden maar om 6 uur gaat de temperatuur weer omlaag. Wel lekker om 's nachts weer onder een dekbed te liggen. Maar ben helemaal niet meer gewend om in dichte schoenen te lopen (zal wat worden als ik straks weer in Nederland ben, daar kan ik vast niet continue op mijn slippertjes lopen
Nadat de Vanderbilt studenten waren vertrokken begonnen de voorbereidingen voor de Health Fair. Dokters bellen, medicijnen kopen, tenten regelen, studenten optrommelen, schema's maken, studenten aan het werk zetten, etc. etc. Maar wat was het een succes. Ook waren er 12 vrijwilligers van Mercer University uit Amerika op bezoek, dus naast al het werk voor de Health Fair moest er ook weer voor de vrijwilligers worden gezorgd. Gedurende 5 dagen zijn er 431 langs geweest om zich te laten checken. Er waren oogartsen, KNO-artsen, kinderartsen, gynaecologen, tandartsen en artsen die algemene controles deden (bloeddruk, suiker, etc.). Allemaal artsen die vrijwillig hun tijd ter beschikking stelden, 15 mensen die bloed hebben gedoneerd aan de bloedbank (ik wilde ook donerenmaar de artsen kregen met geen mogelijkheid de naald in mijn aders), 65 mensen die zich vrijwillig lieten testen op HIV (en alle resultaten waren negatief!!), de tandarts die in 2 dagen tijd 50 patiënten zag en gebitten heeft schoongemaakt, tanden heeft getrokken en gaatjes heeft gevuld. De gynaecologen die op dag5 echo's konden uitvoeren, wauw! Ik was zeer onder de indruk van deze Health Fair. En zeker op de 4e dag toen er een mobiele kliniek (ben vergeten foto's te maken maar het is een grote bus en van binnen lijkt het gewoon op een ziekenhuis, fantastisch!)met 25 artsen en assistenten langs kwam om wederom op geheel vrijwillige basis alle mensen uit de nabije omgeving medischte checken. En dankzij de donatie van onze stichting konden de artsen dit jaar voor het eerst ook medicijnen uitgeven. Ik was tijdens de Health Fair verantwoordelijk voor de ontvangst en registratie van alle mensen. Daarnaast zorgde iker bij de kinderarts voordat alles in goede banen werd geleid (lees: ik zorgde ervoor dat iedereen netjes op hun beurt wachtte)en heb ikontelbaar veelkinderengetroost (tranen weggeveegd en heel veel geknuffeld). Sommigen waren zo bang voor de dokter maar uiteindelijk lopen alle kindjes van Mangapwani weer blij over straat
Ik hoop dat het met iedereen goed gaat. Ik ga nu mijn tas inpakken en daarna richting vliegveld en dan ben ik vanmiddag weer fijn 'thuis'. Voordat ik weer naar Nederland vertrek zal ik nog een keer een blog plaatsen (inclusief foto's
Wintertime!
Het is winter op Zanzibar! Heerlijk weer, niet te warm en een frisse wind waait de hele dag en 's nachts heb je je lakens nodig om je in te wikkelen. Ventilatoren hebben we nu niet nodig.
Het is ‘rustig' in Mangapwani. 2 vrijwilligers in Marlie's House, dus overzichtelijk J. De vrijwilligers in mei waren geweldig! Heel veel werk maar nu is het raar dat ze er niet meer zijn, maar we gaan gewoon door!
Aan het eind van deze maand hebben we de jaarlijkse Health Fair. Aida en ik zijn nu samen met Asha, onze huidige General Manager, druk bezig om alles te organiseren. Dokters bellen, tenten regelen, al het materiaal checken (glucosestrips, etc.), planning maken, iedereen informeren, kamers inrichten als behandelkamer, etc. 5 dagen lang zullen hier ca. 500 mensen langs komen om zich medisch te laten checken. Er komt een tandarts, een KNO-arts, een gyneacoloog, de bloedbank van Zanzibar komt, mensen kunnen bloed doneren, bloeddruk wordt gemeten, er wordt getest op suiker, HIV, SOA's. 1 van de 5 dagen zal worden gebombardeerd tot Children's Day zodat op deze dag alleen kinderen worden gecheckt.
Daarnaast komen er 10 vrijwilligers uit Amerika welke workshops gaan geven in het kader van HIV. Zij arriveren 5 dagen vóór de Health Fair zodat we met alle studenten een programma in elkaar kunnen draaien. En dan begint in augustus de Ramadan, ben heel benieuwd hoe dat zal zijn hier op het eiland. De eerste week van augustus hebben we weer een aantal vrijwilligers, daarna ga ik in ieder geval een week naar Arusha en misschien ook wel even op bezoek bij Lucy, mijn Swahili juf uit Nederland welke nu een huis aan het bouwen is in Moshi. En er komt ook nog een oud-collega langs, dus de maand augustus komen we wel door. En dan alweer mijn laatste maand hier. Ik ben stiekem toch wel een beetje aan het aftellen om weer naar Nederland te gaan.
Maar ik ben naast alle werkzaamheden bij Creative Solutions ook nog steeds druk bezig met de Stichting Watoto wa Tanzania. Vergeet niet de website van de stichting te bekijken, nieuwe foto's maar ook nieuwe filmpjes (http://www.watotowatanzania.com/). En nieuwe projecten die we graag werkelijkheid zien worden.
Dit weekend ben ik bij Brenda in Jambiani op bezoek, zie foto voor het uitzicht. Er wordt voor ons gekookt dus ik geniet! Beetje jammer dat we moeten wachten voor het hoge water, nu bij laag water wordt er door iedereen (m.n. de vrouwen) hard gewerkt voor het verzamelen van zeewier en alle netten worden gecontroleerd op vis. Aan het eind van de middag, rond 4 uur, is het water weer lekker hoog en kunnen we zwemmen, zo vanuit de tuin de zee in. Wat wil een mens nog meer J.
En maandag weer naar Mangapwani, verder met de voorbereidingen voor de Health Fair. Maar daarnaast ook lesgeven aan de kindjes en geef sinds een paar weken ook weer computerles. Heel langzaam probeer ik de 1e jaars studenten te leren wat een computer is, hoe een computer werkt en wat je er allemaal mee kunt doen. Op dit moment zijn ze druk bezig met typen, hoe zit het toetsenbord in elkaar, etc. Zodra ze dit begrijpen gaan we verder met de verschillende Microsoft Office programma's.
Ik ga nu ook wat foto's uploaden, zijn jullie weer helemaal op de hoogte.
Dag allemaal, tot gauw!
Time flies!
De vrijwilligers uit Amerika zijn gearriveerd! Studenten van de Vanderbilt University zijn hier voor 1 maand om iedereen hier les te geven. Holly en Grace helpen met de preschool, Matt, Shaka, Laura en Monica geven Engelse les aan de leraren van Mangapwani school zodat zij dit weer kunnen overbrengen op de kinderen. Tori geeft muziekles, Jennifer doet samen met Aida de art-classes, Ryan is leraar Frans en Laura en Kiersten geven Engelse les aan de Planets (1e jaars studenten van Creative Solutions) en de Stars (2e jaars studenten van Creative Solutions). Alle studenten zijn enthousiast en blij met deze nieuwe gezichten, nieuwe mensen om mee te praten, nieuwe dingen om te leren, echt super om te zien dat het werkt.
Het is voor mij de eerste keer dat we zoveel vrijwilligers hebben. Ik ben verantwoordelijk voor Marlie’s House. Ik heb iedereen een goede introductie moeten geven hoe met water om te gaan, hoe het zit met het nieuwe solarsysteem, ik help ze met koken (’s avonds moeten de vrijwilligers voor hun eigen eten zorgen en sommigen hebben nog nooit gekookt) etc. etc. Ik heb ze inmiddels al een kleine citytour door Stone Town gegeven en a.s. zaterdag neem ik ze mee naar de Full Moon Party in Nungwi.
Ieder jaar in mei stuurt Vanderbilt University een aantal studenten deze kant op. Vorig jaar had een aantal problemen opgeleverd, dus zag best wel een beetje tegenop de komst van deze studenten. Allemaal kinderen uit welgestelde families, hoe ga je hiermee om? Hoe vinden zij het leven in ‘chamba’ (het platteland)? Maar ik moet eerlijk zeggen, ze zijn allemaal super! Iedere week evalueren we de week, iedereen vertelt zijn/haar high en low points en we horen alleen maar positieve verhalen. Iedereen doet zijn/haar werk, iedereen werkt samen en de groep is echt een groep. Het is hard werken nu we zoveel vrijwilligers hebben, maar we krijgen er zoveel voor terug dat het de moeite waard is.
De man van 1 van mijn management student is vorige maand overleden. Zo triest, hij moest een hartoperatie ondergaan, maar dat kon niet hier op Zanzibar gebeuren maar in India. Hij stond op de wachtlijst om hier naar toe te worden getransporteerd maar het heeft dus allemaal te lang geduurd. In de Moslim-cultuur vindt de begrafenis plaats op dezelfde dag van overlijden of op maximaal de volgende dag. Zo triest allemaal, Asiata (dat is de naam van de vrouw) moet nu zorgen voor 7 kinderen. Ik ben niet naar de begrafenis geweest maar ik heb een envelop voor haar gemaakt met geld erin en geprobeerd een passende tekst te schrijven. Mbarouk heeft dat namens mij op de dag van de begrafenis aan haar gegeven. Iedereen uit het dorp, familie en vrienden geven de weduwe geld zodat ze haar familie kan blijven onderhouden. De weduwe blijft 4 maanden in en rond haar huis en de familie helpt haar het verlies te verwerken. Ik ben vorige week bij haar op bezoek geweest. Vond het erg moeilijk, vooral om te zien hoe verdrietig ze is. Maar ben sterk gebleven en heb haar verteld dat ik er voor haar ben. En dat werd erg gewaardeerd. “Raar” om emoties te zien bij haar, ik heb het nog niet meegemaakt die emoties bij de mensen hier. Mensen hier leven hun leven, leven per dag en kijken niet naar de toekomst. Maar Asiata is een sterke vrouw. Ze mist Creative Solutions heel erg en wij missen haar. Nu met Marlie’s House helemaal vol en het eten dat moet worden gekookt voor alle vrijwilligers. Asiata was degene die dat allemaal onder controle had. Maar ik moet zeggen dat de andere studenten het prima doen.
A.s. maandag komt Alex (uit Australië) weer terug. Zij is in januari weer terug naar Australië gegaan maar heeft besloten weer terug te komen naar Mangapwani. Ik kijk hier echt ontzettend naar uit. Er is geen plaats in Marlie’s House dus ze slaapt bij mij op de kamer, net zoals in maart vorig jaar gaan we weer een kamer delen.
Mijn Swahili gaat steeds beter, heb steeds meer ‘echte’ gesprekken met de mensen uit de buurt. Ik kan me mijn leven in Amsterdam bijna niet meer voorstellen. Maar over minder dan 4 maanden ben ik gewoon weer in Nederland en moet er toch echt weer wat geld verdiend worden. Ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien en te spreken maar ben wel serieus aan het bekijken wat de mogelijkheden zijn om hier weer terug te komen. Aida wil heel graag dat ik blijf tot aan het eind van het jaar en dat wil ik ook heel graag maar mijn ticket is maar 1 jaar geldig. Ik mis dan natuurlijk wel Graduation Day en de jaarlijkse Art Fair maar heb nog genoeg leuke dingen in het vooruitzicht. De Vanderbilt vrijwilligers die hier tot 9 juni zijn, een continue stroom van vrijwilligers vanaf nu tot half augustus, de jaarlijkse Health Fair (eind juli) met nog meer vrijwilligers en het Suikerfeest wat hier groots ‘gevierd’ wordt (met natuurlijk eerst de 4 weken Ramadan). Genoeg werk en genoeg leuke dingen en hoop dan ook nog een keer naar Arusha te kunnen vliegen om te kijken hoe het met de kids daar gaat (tijdens Ramadan?).
Ik geniet van iedere dag en ieder moment. Ik hoop dat het met iedereen goed gaat en kijk er naar uit iedereen in oktober weer te zien en te spreken (en alle nieuwe baby’s te knuffelen).
Time flies ...
Wat gaat de tijd tochsnel. Ik ben hier al meer dan een half jaar en afgelopen week heb ik mijn terugvlucht moeten bevestigen, heel raar. Maar goed, voorlopig ben ik hier nog en geniet ik volop.
Ondanks het feit dat mijn (verstands)kies is getrokken ... Had natuurlijk al een tijdje last van mijn kies, maar ik dacht ‘het gaat wel weer over'. Niet dus. En ondanks antibiotica en pijnstillers heeft de tandarts de kies moeten trekken. Had haar van te voren geïnstrueerd me goed te verdoven, dus ik heb er niets van gevoeld. En ik hoop dat dat zo blijft. Kosten: 10.000 shilling (€ 5,00). En ik kijk in Nederland wel of dit een goede aktie is geweest of niet, ben nu zo opgelucht dat ik geen pijn meer heb. Heb de afgelopen week niets kunnen doen vanwege de pijn, bleef de hele dag in mijn kamer in de hoop dat het overging. Was wel erg blij met mijn aparte cd-romspeler die Sas voor me had gekocht. Heel veel films gezien, ha ha!
Het regenseizoen is inmiddels begonnen (21 maart jl.) en nu bijna een maand later worden de buien steeds heftiger. Het regent nooit de hele dag maar als je ziet wat hier in 10 minuten kan vallen ... Tot je enkels in het water en blubber overal! 's Ochtends opstaan met een strakblauwe lucht en denken ‘hé, ik kan mijn was wel doen' en dan je was ophangen en opeens begint het te regenen, dus het duurt soms een paar dagen voordat je was droog is in plaats van een halfuurtje. Maar de nieuwe daken doen het prima!! Zijn ze hier heel erg blij mee!
In mei komen 12 vrijwilligers uit Amerika, ben heel erg benieuwd. We krijgen het druk, maar leuk! Zorgen dat Marlie's House gereed is, alle kamers schoon en opgeruimd, bedden opgemaakt, koelkast vol en een schema met verschillende werkzaamheden maken. Extra bedden worden gemaakt want dit betekent wel dat er in een aantal kamers 3 personen zullen verblijven, waar er nu steeds 2 personen in een kamer verblijven.
En ze zijn nog steeds met de weg bezig, waar we een paar maanden geleden dachten ‘dit is het', nu wordt de laatste laag aangebracht, zijn we inmiddels weer 6 lagen verder, en wordt de weg steeds hoger en hoger. Ze hebben nu ook het eerste gedeelte van de weg aangepakt. Het beeld van een mooie, rustgevende, door groen omgeven weg is volledig weggevaagd. Bomen zijn gekapt (mangobomen, palmbonen, bananenbomen) en huizen die voorheen tussen de bomen gesitueerd waren, staan nu aan de weg!! En niet zomaar een weg. Dit zal op één moment een weg worden waar auto's en vrachtwagens met moordend tempo overheen gaan scheuren. Maar wanneer?? Nobody knows. Zeker nu: tijdens het regenseizoen is het onmogelijk om aan de weg te werken, dus de lagen die er afgelopen weken zijn aangebracht, worden nu door de regen weer verwijderd. En al het blubber stroomt de huizen in ...
We gaan volgende week met de kids van preschool weer een dagje weg. 's Ochtends naar ZAASO (http://www.zaaso.org/), een NGO geleid door een Nederlandse vrouw, die zorgt voor ezels die niet goed worden behandeld door de eigenaren. Daarnaast heeft ze ook andere dieren waar ze voor zorgt. Het doel van dit bezoek is om de kinderen te laten zien c.q. te leren hoe je met dieren omgaat. Na dit bezoek gaan we naar de dierentuin, Zanzibar Park (http://www.zanzibarpark.com/). Daar lunchen we en gaan we het park bekijken.
Zanzibar is een prachtig eiland, heb gelukkig al heel veel plekken op het eiland kunnen zien. Maar ben altijd weer blij om naar Mangapwani terug te gaan.
Ik hoop dat het met iedereen in Nederland ook zo goed gaat. Tot in oktober!
Weekje vakantie!
Ik heb net een heerlijke week vakantie achter de rug met mijn 2 lieve vriendinnetjes Saskia en Ivana. Na een lange vlucht stond ik ze op te wachten in Dar es Salaam, wat was ik blij dat ze er waren, snel naar de ferry waar we de eerste boot naar Zanzibar konden halen. De eerste paar dagen zijn ze in Mangapwani geweest en hebben ze iedereen ontmoet met wie ik daar samenwerk. Saskia heeft 2 communicatielessen gegeven, we hebben met de kids van preschool gewerkt, de bottle wall vonden ze super en Ivana heeft zelfs een mini-totempaal gemaakt. En natuurlijk zijn we regelmatig naar het strand geweest. Op vrijdag zijn we naar Stone Town gegaan waar we 5 nachten hebben geslapen, gezellig met zn 3-tjes op een kamer. Vrijdagavond gedanst in Livingstone's en het weekend een auto gehuurd en een heel groot deel van het eiland gezien. Geshopt in de kleine straatjes van Stone Town, spicetour met Mbarouk, gezeild op een dhow, megaschildpadden gezien, gesnorkeld en de laatste paar dagen niets gedaan in Kizimkazi, in het zuiden van het eiland. De laatste dag nog even een typisch Zanzibari lunch en toen moesten ze weg ... Heel raar ... Fijn om weer terug naar Mangapwani te gaan, maar ik heb heel erg moeten wennen aan het feit dat ze er niet meer waren. Maar nu ben ik weer aan het werk, zowel het dak van het klaslokaal als het dak van Aida's huis zijn vervangen, alle fundi (bouwvakkers) zijn weg, dus alle studenten zijn er weer, er is genoeg werk (huis opnieuw verven, schoonmaken, want het stof zit echt overal) en ik kan weer met de kids aan de slag. Sas en Vaan, dank jullie wel dat jullie hier waren, heb genoten ... Tot in oktober!