Een jaar geleden was ikdruk bezig met de voorbereidingen voor mijn grote vertrek naar Tanzania en nu heb iknog maar een paar weken hier en dan ga ik weer terug naar Nederland! Zo raar, maar tegelijkertijd ook weer fijn om iedereen weer in het echt te zien en te spreken, maar wat zie ik er nu al tegenop om iedereen hier gedag te zeggen.

Maar goed, ik ben nu in Arusha. Ben afgelopen maandag hier aangekomen en het was Nane Nane, public holiday, te druk op de weg, mega chaos, dus kon nergens naar toe, niet naar mijn familie in Njiro en zeker niet naar Shalom Center. Ben dus pas dinsdag naar Shalom Center gegaan. Het gaat zo goed met de kids, miste Angel wel, want die woontniet meer in Shalom Center. Angel woont nu tijdelijk (totdat ze 6 is en naar Government School moet)in een weeshuis met allemaal kindjes van haar eigen leeftijd, heb haar ook bezocht en ze heeft het zo goed! Echt leuk om te zien. Ze zit nu op preschool en heeft vriendjes en vriendinnetjes.

Mijn familie in Njiro was ook zo blij me te zien en ik hun ook, wilde aan het eind van de dag weer naar mijn hotel, maar ik MOEST blijven eten. Zo gastvrij zijn de mensen hier! Ik wilde zoveel dingen doen in Arusha, maar heb uiteindelijk lekker rustig aan gedaan. De maanden juni en juli waren zo druk in Mangapwani, continue vrijwilligers, helemaal leuk, maar heel veel werk en de Health Fair ook. Maar wat een succes! Daarover later meer. Brenda is ook in Arusha dus we hebben ook samen geshopt en lekker gegeten. Ookheel veel met Shalom Center gesproken over de toekomst en aan mijn stichting gewerkt.Wauw, nu alweer 1 jaar geleden dat de stichting officieel werd opgericht! En al zoveel dingen kunnen doen!

Ik vlieg vanmiddag weer terug naar Zanzibar. Fijn weer naar wat warmere temperaturen. Het is hier gewoon KOUD! 12 graden overdag en bewolkt, het zonnetje komt pas om een uur of 2 tevoorschijn en dan begint het een beetje aangenaam te worden maar om 6 uur gaat de temperatuur weer omlaag. Wel lekker om 's nachts weer onder een dekbed te liggen. Maar ben helemaal niet meer gewend om in dichte schoenen te lopen (zal wat worden als ik straks weer in Nederland ben, daar kan ik vast niet continue op mijn slippertjes lopen

). Maar blij dat ik op het laatste moment mijn fleecetrui nog even in mijn tas heb gestopt, die heb ik nu iedere dag aan! Fijn om straks iedereen weer in Mangapwani te zien, het zal rustig zijn op school, want we hebben de lessen van de volwassen studenten tijdens deze Ramadan maand, stopgezet. De studenten mogen wel gebruik maken van de bibliotheek en de computers maar er zijn geen officiële lessen. De preschool gaat wel door, maar in plaats van in de middag wordt er nu van 9 tot 11 in de ochtend les gegeven. En dat is met name fijn voor Bi Nasra. Naast het feit dat zij ook vast, moet zij ook voor het eten 's avonds zorgen en de vrouwen hier zijn tijdens de Ramadan uuuuuuuuuuuuren bezig in de keuken om het eten klaar te maken. Nog 2 weken Ramadan ...

Nadat de Vanderbilt studenten waren vertrokken begonnen de voorbereidingen voor de Health Fair. Dokters bellen, medicijnen kopen, tenten regelen, studenten optrommelen, schema's maken, studenten aan het werk zetten, etc. etc. Maar wat was het een succes. Ook waren er 12 vrijwilligers van Mercer University uit Amerika op bezoek, dus naast al het werk voor de Health Fair moest er ook weer voor de vrijwilligers worden gezorgd. Gedurende 5 dagen zijn er 431 langs geweest om zich te laten checken. Er waren oogartsen, KNO-artsen, kinderartsen, gynaecologen, tandartsen en artsen die algemene controles deden (bloeddruk, suiker, etc.). Allemaal artsen die vrijwillig hun tijd ter beschikking stelden, 15 mensen die bloed hebben gedoneerd aan de bloedbank (ik wilde ook donerenmaar de artsen kregen met geen mogelijkheid de naald in mijn aders), 65 mensen die zich vrijwillig lieten testen op HIV (en alle resultaten waren negatief!!), de tandarts die in 2 dagen tijd 50 patiënten zag en gebitten heeft schoongemaakt, tanden heeft getrokken en gaatjes heeft gevuld. De gynaecologen die op dag5 echo's konden uitvoeren, wauw! Ik was zeer onder de indruk van deze Health Fair. En zeker op de 4e dag toen er een mobiele kliniek (ben vergeten foto's te maken maar het is een grote bus en van binnen lijkt het gewoon op een ziekenhuis, fantastisch!)met 25 artsen en assistenten langs kwam om wederom op geheel vrijwillige basis alle mensen uit de nabije omgeving medischte checken. En dankzij de donatie van onze stichting konden de artsen dit jaar voor het eerst ook medicijnen uitgeven. Ik was tijdens de Health Fair verantwoordelijk voor de ontvangst en registratie van alle mensen. Daarnaast zorgde iker bij de kinderarts voordat alles in goede banen werd geleid (lees: ik zorgde ervoor dat iedereen netjes op hun beurt wachtte)en heb ikontelbaar veelkinderengetroost (tranen weggeveegd en heel veel geknuffeld). Sommigen waren zo bang voor de dokter maar uiteindelijk lopen alle kindjes van Mangapwani weer blij over straat

Ik hoop dat het met iedereen goed gaat. Ik ga nu mijn tas inpakken en daarna richting vliegveld en dan ben ik vanmiddag weer fijn 'thuis'. Voordat ik weer naar Nederland vertrek zal ik nog een keer een blog plaatsen (inclusief foto's

).