Het is alweer 2 weken geleden dat ik ben vertrokken uit Nederland en het voelt goed. Na nog even gelunched te hebben met Naat en San (dank je wel lieverds!) vertrek ik dan eindelijk weer naar Tanzania. Nadat ik de volgende ochtend vroeg aankom in Dar es Salaam pak ik de eerste boot naar Zanzibar. Heerlijk op het buitendek gezeten in het zonnetje. Ik kom erachter dat mn telefoon niet meer werkt. Bij aankomst in Stone Town pak ik in taxi richting Mangapwani en deze lieve taxichauffeur koopt een nieuwe simkaart voor me. Had ik natuurlijk nooit moeten doen want nu heeft deze lieve meneer mijn telefoonnummer maar na een paar telefoontjes en sms-jes van zijn kant heb ik m toch maar vriendelijk laten weten dat ie me niet moet lastig vallen en dat ik hem wel weer bel ik als ik m nodig heb (heb natuurlijk gelijk een andere taxichauffeur uitgezocht!). De aankomst in Mangapwani was hartverwarmend. Iedereen was blij me weer te zien. Er moet nog wel het een en ander gebeuren om alles gereed te krijgen voor de 2 volunteers uit Amerika, maar goed, lekker aan het werk, boodschappen halen en alles schoonmaken. Jenny en Lindsay zijn toppers, ze geven de management students les en dat gaat prima. Ze zijn lekker zelfstandig en heel relaxed. Pre-school loopt ook goed, de kindjes zijn blij dat ik er weer ben, Nasra nog blijer J. 's Ochtends werk ik in en rond het huis om alles weer netjes te krijgen voor Aida en Mbarouk, zij komen a.s. zaterdag weer terug. En maandag is Alex er ook weer. Haar reis naar Mali gaat niet door dus zij blijft ook nog even. Op zondag gaan we als vanouds weer naar Serena Beach. Kleine Kitambe gaat ook mee. Arm kind, hij mist Aida heel erg en is erg blij met ons gezelschap. Hij volgt ons overal. Hij ziet er niet uit in zn kapotte en vieze kleren en zn vingers en tenen zijn allemaal ontstoken. 1 vinger zo erg dat ik m naar t ziekenhuis heb gebracht hier in de buurt. Geen aanrader, maar goed. Zo zielig, schreeuwen, huilen en ik m maar vast houden zodat de dokter de vinger kon ‘opensnijden'. Ik natuurlijk helemaal over mn toeren, maar goed, verband erom heen en snel naar de ‘winkel' om iets lekkers te kopen. Panadol mee en wat antibiotica ... Onderweg naar Mangapwani komen we zn moeder tegen, de kleine man wilde zn moeder vastpakken maar ze duwt m gewoon weg, pffffffffffffffff. 2 dagen later halen we het verband eraf en het ziet er goed uit, gelukkig en de andere vingers genezen ook, dank antibiotica, 1 teen ziet er nog een beetje raar uit, wil zo graag slippers voor m kopen, want hij loopt de hele dag op blote voeten, maar als ik dat doe pakt zn moeder deze weer van m af om ze te verkopen. Dus ... nu komt ie iedere dag hier, we geven m eten en doen leuke dingen met m en nemen m mee naar t strand en zwemmen in de zee, althans hij zwemt niet maar houdt zich stevig aan ons vast.

Ik probeer 1x per week naar Stone Town te gaan, is nu een beetje moeilijk omdat Aida nog niet terug is maar wil met Aida afspreken om 1 vaste dag in de week naar Stone Town te gaan.

Dank iedereen voor de donaties tot zover. Ben ik heel erg blij mee. Zodra en Aida en Mbarouk terug zijn ga ik met hen om tafel zitten om te kijken waar we het aan kunnen besteden. En ik wil dit jaar ook zeker naar Arusha om te kijken hoe het in Shalom Center gaat.

Het gaat dus goed hier, heb alles onder controle en ben blij met mn nieuwe ‘huis'. Hoop dat het met jullie allemaal ook goed gaat. Ik laat snel weer wat van me horen.

O ja, skypen werkt prima, heb vanmiddag een aantal mensen gesproken en dat ging top!